راه های افزایش مسئولیت پذیری در کودکان

به عنوان یک بزرگسال شما می دانید که مسئولیت پذیری بخش عظیمی از زندگیست . چیزی که شاید ندانید این است که شما هرروز در حال آموزش مسئولیت پذیری و پاسخگویی از طریق اعمال خود به کودکان هستید .چطور قدرت پاسخگویی و مسئولیت پذیری کودکان را بالا ببریم ؟

آیا می خواهید مطمئن شوید که کودکانتان مسئولیت پذیر تربیت می شوند ؟ پس به اقدامات خود در رفتارهای هر روزتان توجه کنید . این کار آسانتر از این است که در پایان هر روز تمام اسباب بازی هایی که باعث می شود منزلتان شبیه به مهدکودک شود را جمع آوری کنید .

انگیزه دهی به کودکان کوچک یعنی اینکه به آنها بیاموزید که اسباب بازی های دور خود را جمع کنند , به ویژه هنگامی که شما باید ظروف شام را تمیز کنید و آنها را برای رفتن به تختخواب آماده کنید سپس به انجام تمام کارهایی بپردازید که در طول روز نتوانستید آنهارا به اتمام برسانید . وقتی که اختیار بیش از حد به کودکتان می دهید ، در واقع اول برای شما و بعد برای آنها هزینه به همراه دارد .

از کودکی شروع کنید :

دکتر جن برمن می گویدکه آموزش از 3سال اول زندگی کودک شروع میشود . او پیشنهاد می دهد اگر کودکتان خودش قادر به انجام کاریست به جای اینکه آن کار را برای او انجام دهید او را در انجام کارش راهنمایی وهدایت کنید . ساده به نظر می رسد درست است؟
صبر کنید و به این فکر کنید که ما اغلب چطور فقط بشقاب را از میز برمی داریم و در سینک می گذاریم زیرا فکر می کنیم این کارمان زمان بسیار کمتری طول می کشد .
در عوض به کودک نوپای خود بگویید که اگر ظرف خود را از روی میز بردارد و در سینک بگذارد چقدر به مادرش کمک می کند و یا کارهایی دیگری که می تواند انجام دهد .
نه تنها بعد از این او خودش را تمیز و مرتب می کند بلکه او از این کمک احساس خوبی خواهد کرد.

فرصت انتخاب:

اگر کودک نوپا یا پیش دبستانیتان در گفتن نه بسیار مصر است از او بپرسید که آیا دوست دارد در جمع کردن اسباب بازی هایش به مادرش کمک کند ؟ احتمالا برای رفتن چندان مشتاق نیست . بله ! در عوض دکتر برمن به شما پیشنهاد می کند که به او قدرت انتخاب دهید :
"دوست داری اسباب بازی هایت را پشت در اتاقت بگذاری یا می خواهی بلوکهای خانه سازیت را مرتب کنی ؟"
دکتر برمن می گوید که انتخاب به کودکانتان قدرت می دهد و این مهم است که به آنها تا حد امکان قدرت بدهید .

کارکردن بر روی رفتار :

آیا اهمیت رفتارها قابل چشم پوشی است؟ دکتر برمن والدینی را بخاطر می آورد که رفتار آنها مسئولیت پذیری قوی را شکل می دهد که بچه ها از این رفتارها تقلید می کنند و یاد می گیرند .
تسلیم نشوید !!
از کودکی کودکانتان را مسئولیت پذیر کنید تا این حس در بزرگی بیشتر شود . فراموش نکنید که مسئولیت را در طول دوران کودکی و نوجوانی فرزندانتان به آنها القا کنید که یک پایه و اساس خوب یک عمر دوام خواهد داشت .

منبع: آی بانو

چگونه کودکان را مسئولیت پذیر بار آوریم؟

یاد دادن انجام وظایف به کودکان نوپا، خود وظیفه ای است که بر دوش شما والدین است. اگر چه کودک ۲ ساله هنوز نمی تواند خوب و بی نقص کاری را انجام دهد اما قرار دادن چند مسئولیت کوچک بر عهده یک کودک ۲ ۳ ساله می تواند به او کمک کند تا در آینده خوب از پس مسئولیت هایش بر بیاید. علاوه بر این داشتن چند وظیفه کوچک به کودک شما این احساس را القا می کند که او هم عضوی از خانواده است و نقشی ارزشمند بر عهده دارد. لابد می پرسید چه کارهایی را می توان به کودک محول کرد که بتواند خوب از پس آن بر بیاید؟ در این مقاله می توانید با جزییات این قضیه آشنا شوید:

فکر نکنید قرار دادن چند کار و مسئولیت بر دوش کودک برای کم کردن زحمت خودتان است نه برعکس شاید زحمت بیشتری هم بر دوش شما بیفتد. اما این مسئولیت پذیری را اگر در این سن یاد نگیرد در زندگی آینده اش بیشتر دچار مشکل خواهد شد. برای اینکه مجبور نشوید در سن بالاتر با کودک مجادله کنید و مدام جرو بحث کنید تا وظایف و مسئولیت هایش را انجام دهد. لازم است از سن کم به او این کار را یاد بدهید که هر کس در طول روز باید وظایفی را انجام دهد. حتی از زمانی که کودک به راه می افتد می توانید این مسئولیت دهی را شروع کنید. مثل گذاشتن اسباب بازی هایش در جعبه و کشو، گذاشتن لباس های کثیف در سبد رختهای چرک. اگر سن کودک شما بیشتر شده است نگران نباشید هنوز هم دیر نشده برای ایجاد تغییرات مثبت در خانه هیچ وقت دیر نیست. البته ممکن است کار کمی سخت تر شده باشدو زمان بیشتری طول بکشد. اما غیرممکن نیست. برای کودکانی که کمی بزرگتر هستند و ممکن است از انجام کار سر باز بزنند بهتر است از کارهای آسانتر شروع کنید و یادتان باشد که حتماً حق انتخاب به آنها بدهید. مثلاً برای یک کودک دبستانی می توانید از خودش بخواهید که بین خرید نان، جارو کردن و بردن آشغالها یکی را انتخاب کند. اگر چند فرزند دارید و بین انتخابها تداخل ایجاد شد می توانید حتی کارتهایی درست کنید و بین آنها قرعه بکشید.

اگر هم کودک کم سن و سالتری دارید و می خواهید به کودکتان کاری را محول کنید نکات زیر را به یاد داشته باشید و نگران کوچکی و کم سن و سالی او نباشید.

وظایفی مناسب سن کودک بر عهده اش بگذارید: مطمئن شوید که کاری که بر عهده کودکتان گذاشته اید مناسب سن اوست و او می تواند به راحتی آن را انجام دهد. مثلاً در مورد کودک نوپا هنوز قوای شناختی آنقدر تکامل نیافته که بتواند یک پروژه چند مرحله ای را به انجام برساند. اما می توانید از او بخواهید اسباب بازیهایش را در کشو یا طبقه کمد بچیند، با دستمال روی میزها را گردگیری کند، لباسهای کثیف را در سبد رختهای چرک بریزد و یا بشقاب و قاشق ها را روی میز یا سفره بچیند. لازم نیست کاری که کودک برعهده می گیرد خیلی یزرگ و مهم باشد، حتی گذاشتن مسواک خودش در جا مسواکی(البته اگر دستش برسد) می تواند یک مسئولیت خوب برای کودک ۲ ساله باشد. یادتان باشد که کودکان نوپا دوست دارند از والدین تقلید کنند بنابر این به نقش خودتان به عنوان یک الگو اهمیت بدهید و اجازه دهید کودک در کنار شما به عنوان دستیارتان به انجام کار مشغول شود. مثلاً زمانی که آشپزخانه را تمیز می کنید می توانید یک اسفنج هم دست او بدهید تا میز آشپزخانه را تمیز کند. آنوقت خواهید دید که چقدر مشتاق خواهد بود به شما در کارها کمک کند.

دستورات را ساده بیان کنید: قبل از اینکه کاری به عهده کودک بگذارید، نحوه انجامش را به او نشان دهید و در حال انجام کار مراحل را به او بگویید. مثلاً به او نشان دهید و بگویید لازم است لباسهای تیره و روشن را قبل از ریختن در ماشین لباسشویی جدا کنید. البته در سنین کم نباید مراحل کار و توضیح شما پیچیده و طولانی باشد. هر کار و گفتاری که بیشتر از یک دقیقه طول بکشد برای کودک نوپای شما دشوار وسنگین است.

صبور باشید و کنار بایستید: وقتی کودک برای اولین بار به تنهایی کار محوله را انجام می دهد صبور باشید و در آن دخالت نکنید. اگر خیلی زود در کار به او کمک کنید و یا اشتباه او را به رخش بیاورید، این پیام را به او داده اید که او نمی تواند به تنهایی از پس هیچ کاری بر بیاید. بنابراین به جای گفتن «نه اینطوری نباید بکنی» به او بگویید: «با این کار تو داری کمک بزرگی به من می کنی و من از تو می خواهم که جوراب قهوه ای را در سبد لباسهای تیره بیندازی چون قهوه ای رنگ تیره است.

کمک کردن را یک عادت پسندیده کنید. همه را وا دارید تا در ساعت معینی از روز وظایف و مسئولیت های خود را به طور روزانه انجام دهند. مثلاً مسئولیت کودکتان می تواند این باشد که هر روز صبح لباسهای خوابش را در کشو بگذارد و هر شب قبل از خواب اسباب بازیهایش را در سبد بازی بریزد. می توانید یک روز مشخص مثلاً جمعه را برای نظافت خانه تعیین کنید و در این روز به کودک خود مسئولیت بزرگتری مانند کمک در گردگیری و یا جارو کردن بدهید. اگر خانواده پرجمعیتی دارید می توانید لیستی از وظایف خانه را تهیه کنید و در آن مشخص کنید که هر کس چه وظیفه ای دارد. البته از آنجا که کودکان قبل از مدرسه رفتن نمی توانند بخوانند می توانید نشانه ها و شکل های خاصی را برای هر مسئولیت در نظر بگیرید و آن را در جدول وظایف نقاشی کنید. مثلاً جارو برای جاروکشی و شکل بشقاب برای شستن ظروف. با چسباندن یک برچسب و یا نقاشی کردن یک صورت خندان در کنار تصویر می توانید بعد از انجام کار کودک خودتان را تشویق کنید. بهتر است بعد از تعداد مشخصی از این تشویق های تصویری یک هدیه کوچک هم به او بدهید. یادتان باشد با بزرگ شدن کودک وظایف و مسئولیت های او را هم به نسبت سنش تغییر دهید تا هم کارهای بیشتری را یاد بگیرد و هم احساس نکند که هنوز مثل یک کودک نوپا با او رفتار می کنید.

در حال انجام مسئولیت ها خوش بگذرانید: گذراندن زمان بیشتری با شما یکی از مهمترین انگیزه های کودک برای انجام مسئولیت هایی است که بر عهده اش گذاشته اید. بنابراین او را به تنهایی برای انجام کار به اتاقش نفرستید مگر وقتی که بزرگتر شده و تجربه بیشتری داشته باشد. در مورد کودکان نوپا حتی اگر کار ساده ای مانند جمع کردن ساختمان سازی ها از وسط اتاق به او محول کرده اید در کنار کودک بمانید و در حین انجام کار با او صحبت کنید و در حالیکه خودتان مشغول انجام کار دیگری هستید با هم خوش بگذرانید. او از همراهی شما لذت می برد و در عین حال اگر تمرکزش را از دست داد می توانید او را به انجام کارش ترغیب کنید. یادتان باشد با قرار دادن سبدهای پلاستیکی و سبک برای اسباب بازی های کودک، جمع آوری را برای او آسان تر کنید.

خوشبختانه کودکان کارهای خانه مانند جاروکشی را نوعی بازی و تفریح می دانند بخصوص اگر خودشان هم اسباب بازی مشابهی مانند جارو و خاک انداز داشته باشند. بنابراین اگر شما خدای ناکرده کارهای خانه را خرحمالی می پندارید اجازه ندهید این طرز تفکر از کلامتان آشکار شود. گاهی می توانید کارها را به شکل مسابقه یا همراه با شعرخوانی انجام دهید که جذابیتش برای کودک بیشتر شود.

یادتان نرود اهمیت کاری که کودک می کند را به او گوشزد کنید. می توانید با نشان دادن نتیجه کار فایده اش را به او یادآوری کنید مثلاً اگر سفره نهار را تمیز می کند می توانید به او بگویید خوب حالا این سفره برای شام تمیز وآماده است.

انتظار واقع بینانه داشته باشید: یادتان باشد هیچ کودکی مسئولیتش را همیشه انجام نمی دهد بخصوص اگر ۲ ۳ ساله باشد. کودکان کارهای دیگری هم باید درکنار کارخانه انجام بدهند. اگر می خواهید وظیفه کودک را به او یادآوری کنید سعی کنید دوستانه باشد. تکرار با لحن عیب جویانه و نق زدن معمولاً کاری از پیش نمی برد. به سادگی به کودک یادآوری کنید: الان وقت گذاشتن اسباب بازیها در سبد است. بعدش هم می توانیم قصه قبل از خواب را بخوانیم. یادتان باشد یکی از اهداف مسئولیت دادن به کودک این است که او بتواند پیشقدم شدن و ابتکار را یاد بگیرد بنابر این سعی نکنید او را مجبور کرده و با زور وادار به انجام کاری کنید. طبیعی است که در سنین نوچایی کودک نتواند کاری را کامل انجام دهد بنابر این انتظار عجیبی از او نداشته باشید.

وقت بسیار است: به خاطر داشته باشید کودک نوپای شما زمان زیادی برای یاد گرفتن کارها و مسئولیت ها دارد. اگر چندماه طول بکشد تا کمک کردن و مسئولیت پذیری را یاد بگیرد برای او کافی است. این امر مهم تا آخر عمر به دردش می خورد.

توی ذوقش نزنید: به کودکتان اجازه دهید کمکتان کند حتی اگر مفید واقع نشود و مجبور شوید کار را خودتان دوباره انجام دهید. کودکان وقتی کوچک هستند اغلب دوست دارند در انجام کارها حتی کارهای سخت کمک کنند اما نمی دانند چگونه. ما بزرگترها اغلب وقتی می خواهند کمک کنند توی ذوقشان می زنیم و می گوییم نه تو نمی توانی... نه اینطوری نباید بکنی... و خلاصه آنقدر ایراد می گیریم که بچه را پشیمان می کنیم. اگر دلتان می خواهد کودکی مسئولیت پذیر و کاری داشته باشید به کودک نگویید تو نمی توانی تنها به او بگویید که تا وقتی بزرگتر بشود لازم است یکی از بزرگترها یا خواهر و برادر بزرگترش کمکش کند و یا بر کار او نظارت کند. اگر وقتی کودکتان می خواهد ظرفها را بشوید به او بگویید نمی تواند این کار را بکند او عادت خواهد کرد که شما طرفها را بشویید و بنابراین در آینده هم نباید انتظار کمکی از او داشته باشید. در عوض می توانید کمی صبوری به خرج دهید و درحالی که کودک ظرفها را آب می زند باهم اوقات خوشی را با آموزش یک کار جدید بگذرانید و در عوض در آینده وقتی بزرگتر شد با خیال راحت خواهید توانست این کار را به او محول کنید.

وظیفه وظیفه است نه جریمه. بهتر است از همان سن کم به کودک بفهمانید که وظیفه و مسئولیت هر کس در خانه مشخص است. مثلاً برادر بزرگتر مسئولیت خرید نان و مواد مورد نیاز خانه را به عهده دارد خواهر بزرگتر جارو می زند و در آشپزی به مادر کمک می کند و در کنار این کارها اتاق خودشان را مرتب می کنند و وسایلشان را سر جایش می گذارند. البته یادتان باشد هیچگاه از مسئولیت های منزل به عنوان تنبیه و جریمه استفاده نکنید. مثلاً اگر کودکی درس و مشقهایش را به موقع انجام نداد او را با فرستادنش برای خرید نان یا شستن ظروف تنبیه نکنید. بگذارید انجام مسئولیت های خانه با وجود سختی برای کودک یک ارزش به شمار بیاید.

تشویق کنید. نه تنها با گفتن کلمات و در آغوش گرفتن و بوسیدن کودک بلکه با جوایز و هدایای نقدی و اسباب بازیهای مورد علاقه اش هم به خاطر کمکی که کرده او را تشویق کنید. نگویید که جیبتان خالی است و از این پولها برای خرج کردن ندارید. تشویق شما می تواند وعده بردن به پارک و بازی دسته جمعی با کودک باشد. کودکان این نوع تشویق را بهتر از هر تشویق دیگری دوست دارند.

منبع :پورتال خبری البرز

  بهترين راه براي بار آوردن کودکان مسئوليت پذير اين است که خودتان الگوي خوبي براي وي باشيد. اگر از او مي خواهيد وسايلش را سر جايش بگذارد، لباس هايش را مرتب کند و اسباب بازي هايش را جمع کند، خودتان در منزل اين کارها را انجام دهيد و وسايلتان را دور و بر خانه پرت نکنيد. * دقيقا بگوييد از او چه کاري مي خواهيد و برايش توضيح دهيد. به عنوان مثال بگوييد الان وقت ناهار است بايد بشقاب ها را روي سفره بچينيم و به او نشان دهيد چگونه اين کار را انجام دهد. * اولويت ها را مشخص کنيد. وقتي تقاضا مي کند او را به پارک ببريد بگوييد حتما مي رويم چون هوا خوب است اما اول بايد کارهاي منزل را انجام دهم. به او بگوييد که شما هم تفريح را دوست داريد اما بايد کارها را هم انجام دهيد بنابراين متوجه مي شود که شما قصد نداريد سر او را گرم کنيد بلکه کارها را اولويت بندي کرده ايد. * به جاي جملات منفي از جملات مثبت استفاده کنيد. به جاي «اگر اين کارو نکني...» بگوييد «اگر مي خواهي بازي کني اول بايد لباس هاي ميهماني را درآوري»، اگر چند بار اين جملات را تکرار کنيد، انجام اين کارها برايش به شکل يک عادت درمي آيد و نيازي نيست مرتب به او يادآوري کنيد. * به تلاشش توجه کنيد نه مقدار کاري که انجام داده است. اگر اتاقش را کامل مرتب نکرده يا اسباب بازي هايش را خوب نچيده است، خودتان بقيه کار را انجام دهيد. اگر او را سرزنش کنيد تصور مي کند نمي تواند شما را راضي کند بنابراين دست از تلاش برمي دارد. يادتان باشد هر قدر بيشتر کارهايش را انجام دهد، بر آن مسلط تر خواهد شد. * از جملات تشويق آميز استفاده کنيد. به عنوان مثال بگوييد «ديدم که سعي کردي تمام غذايت را بخوري و بشقابت را در ظرفشويي بگذاري. اما بايد اين کار را آهسته انجام دهي چون ممکن است بشقاب بشکند». * تحملتان را بالا ببريد. شلوغ کاري و شيطنت بخشي از دنياي بچه هاست حتي موقع انجام کار بنابراين از کوره در نرويد و حتي اگر بچه ها شلوغ کاري کردند بگوييد قرارمان اين نبوده اما اين شلوغ کاري براي يک دفعه قابل تحمل است و براي بار دوم تنبيه خواهد داشت.
- با همسرتان هماهنگ باشيد. اگر تصميمي گرفتيد و از فرزندتان خواستيد انجامش بدهد، قاطعيت به خرج دهيد. با همسرتان هماهنگ باشيد و درباره قوانين خانه و انتظاراتتان از کودک به صورت شفاف و واضح با او صحبت کنيد.
- تأکيد کنيد که در قبال انجام کارهايش پاداشي دريافت نمي کند. کودک بايد بداند مانند ديگر اعضاي خانواده وظايفي دارد که بايد انجام بدهد، بدون اين که انتظار پاداشي داشته باشد. کارهاي خانه يک کار گروهي است که همه در آن شريک هستند و او هم بايد بخشي از آن را بر عهده بگيرد. در ابتدا کودک را براي انجام ندادن کارهاي محوله تنبيه نکنيد بلکه با او وارد مذاکره شويد و بپرسيد به کدام کارها علاقه دارد و چرا کاري را که از او خواسته شده، انجام نداده است و براي جبران بايد چه کار کند.

از نتایج طبیعی و منطقی استفاده کنید
یکی از موارد اساسی درآموزش مسئولیت پذیری به کودکان، استفاده از عواقب طبیعی ومنطقی رفتارهاست. در آموزش مسئولیت کودک باید بیاموزد که انتخاب کند و از انتخاب خود درس بگیرد و برای آموزش این امر استفاده از نتایج طبیعی ومنطقی می تواند کمک مهمی را بکند. کاری کنید که عواقب تبدیل به جریان طبیعی تقصیر یا کم کاری شوند.

برخی از عواقب طبیعی ومنطقی رفتار ها:
- مجتبی 3 ساله، ازعصبانیت بیش از حد ماشین خود را خراب می کند، ماشین نوی دیگری برایش خریده نمی شود.
- ناصر 4 ساله، ناهار نمی خورد، تا وعده ی غذایی بعدی باید گرسنگی بکشد.
- مرضیه 5 ساله، لیوان شیر را می ریزد، به او دستمالی برای تمیز کردن داده  می شود.
- محمد 5 ساله، از جمع کردن اسباب بازی هایش در اتاق پذیرایی سرباز می زند، اسباب بازی های او به مدت 2 روز از دسترس او دور نگه داشته می شود.
- سارا 8 ساله، در حین دعوا با خواهرش دست عرسک خواهرش رامی شکند، او باید از پس انداز خود برای خواهرش عروسک جدیدی بخرد.
- امین 12 ساله به خاطر اتلاف وقت سرویس را از رست می دهد، او پیاده به مدرسه می رود.
- مهدیه 11 ساله تکالیف مدرسه را انجام نمی دهد، در مدرسه نمره کم می گیرد.

این یک سفر است که مقصد در آن بی اهمیت است

با وجود این که کودکان خردسال از عهده انجام خیلی کارها بر می‌آیند اما به خاطر داشته باشید که در این مراحل مهم تلاشی است که کودک برای انجام کار می‌کند نه نتیجه کار.

هدف شما این نیست که از او یک خانه دار کوچک بسازید بلکه کم کم فهماندن عادت‌های خوب و درست به کودک است. کودک کم کم که بزرگ می‌شود خود به اهمیت سعی و جدیت در انجام کارها پی می‌برد.

گرچه ممکن است دشوار باشد اما کارهای کودک را تصحیح  نکنید مثلا اگر او تختخوابش را درست کرد و کج و ناصاف بود هرگز آن را صاف و مرتب نکنید که اگر این کار را بکنید به او پیام می‌دهید که تلاشش به اندازه کافی خوب نبوده است. در عوض تلاش او را ستایش کنید. با گذشت زمان و همینطور که بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود و در کارهایش تکرار و تمرین پیدا می‌کند،‌ تکنیک‌هایش را بهبود بخشیده و از عهده انجام کارها بهتر برمی‌آید.

کارهایی را که به خوبی انجام می‌دهند تشویق کنید

یک روش خوب برای اینکه کودک شما بتواند کارهای روزانه‌اش را خودش پیگیری کند و نیاز به تکرار هر روزه و یادآوری آنها نباشد، ایجاد یک چارت است که وظایف وی را نشان دهد. اگر کودک شما خیلی کوچک است می‌توانید در این چارت به جای کلمات، از تصاویر استفاده کنید. مثلا اگر آبیاری باغچه را می‌خواهید به وی محول کنید از تصویر یک آب پاش یا شیلنگ استفاده کنید.

بعد از انجام هر کار، به شیوه ای او را تشویق کنید. مثلا برچسب‌هایی روی چارت نمودار بچسبانید یا اینکه ظرفی بگذارید و برای انجام هر کار صحیح یک لوبیا داخل آن بیندازید تا مثلا به یک تعدادی که رسید برای او هدیه‌ای بخرید. اگر کودکان آنقدر بزرگ هستند که مفهوم پول را بدانند می‌توانید با افزایش میزان پول توجیبی،  تشویق و توجه خود را نشان دهید.

مهم نیست که به چه روشی قدر دانی خود را نسبت به عملکرد مثبت او نشان می‌دهید. گاهی وقت‌ها حتی در آغوش کشیدن کودک و بوسیدن وی نیز می‌تواند روشی برای نشان دادن قدرشناسی شما باشد.

هرگاه کودکی به خوبی از عهده ی کار بر می آید او را تأیید زبانی و تحسین کنید

•گاه گاهی همزمان با پیشرفت کودک بی مقدمه تشویقش کنید مثلاً: « برای پاک کردن حمام ، واقعاً زحمت کشیدی ، چطور است بروی وبرای خودت بستنی بخری؟»

•هنگامی که کودک به کمک نیاز دارد به او کمک کنید : «چون دیروز در کندن علف های هرزه باغچه کمکم کردی بد نیست من هم کمکت کنم تا اتاقت را تمیز کنی».