نادیا امید زندگی ما

  کاشکی هستی زبانی داشتی  تا ز هستان پرده ها برداشتی ...

عزیزکم میدونی فلسفه این سنگ صبور نوشتنها چیه؟ اینه که تموم تجربه های زندگیم رو که با تموم وجود حسشون کردم و با گوشت و پوست خودم لمسشون کردم تو همون لحظه با تموم حسی که دارم برات بازگو کنم تا تو هم بتونی ازشون به عنوان تجربه هایی گرانبها استفاده کنی و راهی رو که من رفتم و نتیجه ای رو که در ازای از دست دادن بعضی چیزها بدست آوردم تو به رایگان بدست بیاری و عاقل اون کسیه که بتونه از تجربه های دیگران به بهترین شکل استفاده کنه.  چرا که میدونم اگر بخوام بعدها تجربه ای را برات بازگو کنم احتمالاً شکل پند و نصیحت میگیره که چندان فایده ای هم نداره! البته باید بگم نوشتن مسائلی که برام تو زندگی پیش میاد شاید برای خودم هم خوب با...

عزیزکم این روزها یک چیزی برام ثابت و مسلم شده که تنها و تنها و تنها کسی که تو دنیا میتونم حتی با چشمهای بسته هم بهش اعتماد کنم فقط و فقط  مادرمه و نه هیچکس دیگه. چون حتی نزدیکترین آدمها و نزدیکترین دوستها تو شرایط خاص هستند که خودشون رو نشون میدن. و تازه میبینی که آدمهایی که همیشه سنگ تو رو به سینه میزدند حالا که شرایط براشون مهیا ست تو رو کنار میزنند، کسانی که همیشه با تمام وجود بهشون اعتماد داشتی ، اون کاری رو انجام میدن که به نفع خودشونه ، حتی اگه شده اون کار صد درصد به ضرر تو تموم بشه ولی چون منافع خودشون در کاره حتی یک لحظه از خودشون سوال نمی کنند که آیا واقعاً انجام دادن این کار در حق تو درسته ؟ آیا به تو ظلم نمیشه ؟ اصلاً مهم...

سلام عشق من از روز تولدت تا حالا وقت نکردم چیزی برات بنویسم. واکسن زدن ، چکاو ماهانه بردن پیش دکتر ، و بعد از یک هفته هم تب کردی و من دو بار بردمت دکتر و کلی هم ترسیدم. ولی الان خدا رو شکر خوب هستی. یک آزمایش چکاو سالانه هم باید ببرمت که  خیلی سخته و من هنوز نبردمت. از یکی دو روز قبل از تولدت هم زبون باز کردی و خیلی از کلماتی رو که بهت میگیم با زبون خودت تکرار میکنی. ماهی= مایی، بریم = بیم ، رفت = رفت ، دایی ، دالی ، بیضی  و ....... و دیگه بخوبی هم راه میری و خیلی کم زمین میخوری.  الان هم در تدارک گرفتن جشن تولدت هستم  که روز پنج شنبه میخوام برگزار کنم البته اگه بعضی ها بزارند و طبق معمول که تمام خوشی های زندگی من ر...